2022
10
sie
Unescowy Chitwan National Park
Nepal, Chitwan
Przejechano 10200 km
10.08.2022 Kathmandu – Chitwan
My to lubimy sobie pospać, zanim się zebraliśmy oczywiście zrobiła się 12. Jeszcze śniadanie i podjazd taxi do dworca busow, nowego na północy miasta jakieś 3 km od naszego hotelu. Nawet udaje nam się wbić w busa co jedzie do Sinauli i startuje o 14 , czyli za pól godziny. Do przejechania jest ok. 150 km i przesiadka. Jedziemy prawie 6h, droga fatalna , do tego lapie nas policja i cos pol godziny tłumaczy. Jedziemy caly czas wzdłuż rzeki delikatnie w dol. Kathmandu trochę kiepsko rozegrałem , bo nie widziałem 3 posagow Buddy przy tym wzgórzu Swayambhu , bo stały jakoś z boku , a są naprawdę solidne , dopiero jak busem koło nich przejechałem to je ogarnąłem , no i nie widziałem Bauddhanath – ogromnej stupy tak ze 35m H , będę musiał to w Lumbini nadrobić. Bilet po 500, dworzec porządny, z kasami i wyświetlaczami, bus tez w miarę normalny, tylko ta droga…. W Bharaptur jest już ciemno i ratuje nas tylko tuk-tuk za 1000. To jakieś 20 km , czyli 40 min. Hotel mamy wypasiony typu resort z basenem , spijmy w czymś na kształt bungalowu. Pokoi jest ze 200 , zajętych może 5, cena 30 usd za noc , ze śniadaniem. Okazuje się , ze cel naszego przyjazdu tu , czyli unescowy park narodowy Chitwan , w którym sa nosorożce, tygrysy i krokodyle jest zamknięty , bo monsun. Można tylko robic jeeping po okolicznych wsiach , sloning albo canoeing. Ceny tak po 3000 za leb. Bilet do parku kosztuje 2000 ale ponieważ park jest nieczynny , wiec za bilet się nie płaci. Śpimy w otulinie parku. Idziemy jeszcze na nocny spacer. Miasto Sauhara, w którym jesteśmy służy do obsługi parku , tu jest jedyna droga wstępu przez rzekę promem pasażerskim w postaci dwuosobowej dłubanki. Sporo tu hoteli i knajp, ale pustki wyzierają. Jedzenie dobre w postaci szaszłyków z kurczaka za 300. Piwko tylko po 350. Okolica urokliwa , jutro tez tu.
11.08.2022 Chitwan
Śniadanie zamówiliśmy na 10. Dobre, europejskie. Mamy tu wypasiony basen na wyłączność, poza nami nikt z niego nie korzysta. Jest jakiś plus pozasezonowości, upal konkretny tak +35. Tak ciepło jak tu jeszcze nie mieliśmy. Idziemy szukać portu tych canoe, bo chcemy się dogadać bezpośrednio z wioślarzami z pominięciem agencji. Idziemy przez wieś, klimaty sielskie, pierwszy raz na tym wyjeździe natura i spokój. Tylko dlaczego taki monsun. Knajpa nad rzeka , tu barman mówi ze jeszcze do canoe z kilometr wzdłuż rzeki. Idziem przez pola. Docieramy, tu się jednak okazuje, ze oczywiście bez przewodnika i wykupionej wycieczki nikt z nami nie popłynie ,a to szkoda. Rejs miał mieć tak ze 2,5 km w dłubance na 8 osób siedzących jedna za druga i dwójka sterników z przodu i z tylu. No trudno , w Botswanie nam się z mokoro udało ominąć agencje , tu się nie uda. Idziemy z buta do tego sloningu. Wejście przez fajny wiszący most. Wjazd 50 od osoby. Jest tu ze 20 slonic , kilka starych samcow i z 8 malutkich słoników. W sumie wrażenie dobre, choć oczywiście stare słonie łańcuchami za nogi przykute. Małego słonia można pogłaskać, można być praktycznie tuz przy nich. Jakaś namiastka parku jest. Idziemy do punktu obserwacyjnego przy ujściu rzeki. Tu jest full romantyzm. Zachód słońca i wschód księżyca jednocześnie , jacyś małolaci grają na gitarze i śpiewają. Klimat solidny, zwierzaków jednak nie widać. Musimy się zadowolić tym co jest. Do miasta na kolacje i do hotelu spać. Dzisiejszy dzień był kompletnie inny od 30 poprzednich, taki całkowicie spokojny przy naturze, bardzo nam tego brakowało. Jutro będziemy próbowali dostać się do Pokhary , to 150 km stad , czyli cały dzień….
My to lubimy sobie pospać, zanim się zebraliśmy oczywiście zrobiła się 12. Jeszcze śniadanie i podjazd taxi do dworca busow, nowego na północy miasta jakieś 3 km od naszego hotelu. Nawet udaje nam się wbić w busa co jedzie do Sinauli i startuje o 14 , czyli za pól godziny. Do przejechania jest ok. 150 km i przesiadka. Jedziemy prawie 6h, droga fatalna , do tego lapie nas policja i cos pol godziny tłumaczy. Jedziemy caly czas wzdłuż rzeki delikatnie w dol. Kathmandu trochę kiepsko rozegrałem , bo nie widziałem 3 posagow Buddy przy tym wzgórzu Swayambhu , bo stały jakoś z boku , a są naprawdę solidne , dopiero jak busem koło nich przejechałem to je ogarnąłem , no i nie widziałem Bauddhanath – ogromnej stupy tak ze 35m H , będę musiał to w Lumbini nadrobić. Bilet po 500, dworzec porządny, z kasami i wyświetlaczami, bus tez w miarę normalny, tylko ta droga…. W Bharaptur jest już ciemno i ratuje nas tylko tuk-tuk za 1000. To jakieś 20 km , czyli 40 min. Hotel mamy wypasiony typu resort z basenem , spijmy w czymś na kształt bungalowu. Pokoi jest ze 200 , zajętych może 5, cena 30 usd za noc , ze śniadaniem. Okazuje się , ze cel naszego przyjazdu tu , czyli unescowy park narodowy Chitwan , w którym sa nosorożce, tygrysy i krokodyle jest zamknięty , bo monsun. Można tylko robic jeeping po okolicznych wsiach , sloning albo canoeing. Ceny tak po 3000 za leb. Bilet do parku kosztuje 2000 ale ponieważ park jest nieczynny , wiec za bilet się nie płaci. Śpimy w otulinie parku. Idziemy jeszcze na nocny spacer. Miasto Sauhara, w którym jesteśmy służy do obsługi parku , tu jest jedyna droga wstępu przez rzekę promem pasażerskim w postaci dwuosobowej dłubanki. Sporo tu hoteli i knajp, ale pustki wyzierają. Jedzenie dobre w postaci szaszłyków z kurczaka za 300. Piwko tylko po 350. Okolica urokliwa , jutro tez tu.
11.08.2022 Chitwan
Śniadanie zamówiliśmy na 10. Dobre, europejskie. Mamy tu wypasiony basen na wyłączność, poza nami nikt z niego nie korzysta. Jest jakiś plus pozasezonowości, upal konkretny tak +35. Tak ciepło jak tu jeszcze nie mieliśmy. Idziemy szukać portu tych canoe, bo chcemy się dogadać bezpośrednio z wioślarzami z pominięciem agencji. Idziemy przez wieś, klimaty sielskie, pierwszy raz na tym wyjeździe natura i spokój. Tylko dlaczego taki monsun. Knajpa nad rzeka , tu barman mówi ze jeszcze do canoe z kilometr wzdłuż rzeki. Idziem przez pola. Docieramy, tu się jednak okazuje, ze oczywiście bez przewodnika i wykupionej wycieczki nikt z nami nie popłynie ,a to szkoda. Rejs miał mieć tak ze 2,5 km w dłubance na 8 osób siedzących jedna za druga i dwójka sterników z przodu i z tylu. No trudno , w Botswanie nam się z mokoro udało ominąć agencje , tu się nie uda. Idziemy z buta do tego sloningu. Wejście przez fajny wiszący most. Wjazd 50 od osoby. Jest tu ze 20 slonic , kilka starych samcow i z 8 malutkich słoników. W sumie wrażenie dobre, choć oczywiście stare słonie łańcuchami za nogi przykute. Małego słonia można pogłaskać, można być praktycznie tuz przy nich. Jakaś namiastka parku jest. Idziemy do punktu obserwacyjnego przy ujściu rzeki. Tu jest full romantyzm. Zachód słońca i wschód księżyca jednocześnie , jacyś małolaci grają na gitarze i śpiewają. Klimat solidny, zwierzaków jednak nie widać. Musimy się zadowolić tym co jest. Do miasta na kolacje i do hotelu spać. Dzisiejszy dzień był kompletnie inny od 30 poprzednich, taki całkowicie spokojny przy naturze, bardzo nam tego brakowało. Jutro będziemy próbowali dostać się do Pokhary , to 150 km stad , czyli cały dzień….
Zdjęcia (36)
Zasoby: 
21.057 
21.737 
1.082.313 
3.423 
