beznadziejna walka z deszczem

14.08 Vigan – San Fernando.
O tym że w góry nie dojedziemy wiadome było już jak wstaliśmy , czyli po 11. Zanim dotarliśmy na dworzec zrobiła się 13. Wymyśleliśmy że będziemy się przebijać drogą najpierw na S do Tagudin potem na E na Cervantes i dalej na S do Sagady. To ok. 240 km , czyli teoretycznie jest to realne. Niestety minibus do Tagudin odjeżdża co 30 minutach czekania aż zbierze komplet i jedzie 2h , bo po drodze co chwila się zatrzymuje i wcale nie jedzie do Tagudin , tylko gdzieś do jakiejś wiochy za Candon. Opłata 100 od osoby. Tu przepakowka i następnym busem do Tagudin na krzyżówkę za 20 od osoby. Tu z kolei mamy szałer trwający dobrą godzinę który przeczekujemy pod daszkiem jedząc pyszne sataye po 12 oraz pijąc piwko po 30. Jest już prawie 17. Do Cervantes jest 62 km , ale tą drogą nic nie jedzie , więc nasz plan popada w ruinę. Nie będzie gór. Będzie San Fernando. Trza było jednak z Manili najpierw jechać do Banaue , a dopiero stamtąd przebijać się do Vigan. Trudno widać tak miało być. Zresztą i tak pada praktycznie cały dzień , więc w tych górach niewiele byśmy użyli….
Do San Fernando podjeżdżamy autobusem kolejną godzinkę - bilet 50. Tu idziemy spać do hotelu Sky nad Sea leżącego tuż nad morzem południowochińskim. Za 1500 mamy pokój z balkonem i oknem na morze oraz 3 wielkie łóżka i śniadanie. Idziem coś zjeść na miasto , kupujemy na noc lokalne whisky za 80 za 0,7 trunku o mocy 27 voltów. Pola pada , my imprezujemy na balkonie przyglądając się niesamowitej burzy. Śpimy tu 2 noce.

15.08 San Fernando
Wstajemy o 8 , bo śniadanie do 9. Zjadamy i idziemy dalej spać , bo lokalne whisky jednak podstępne są. Tym sposobem pokój opuszczamy o 13. Następne 2 godziny spędzamy na hotelowym basenie , gdzie pływamy pod parasolem oraz szyjemy Poli buty , bo ze starych wyrosła , a te nowe mają jakieś za luźne rzepy.
Na mieście w banku wymieniamy dolary – kurs tak 46,5 peso za 1 usd. Zajmuje nam to ok. 30 min , bo formalności są spore: potrzebne dwa dokumenty, które oczywiście są skserowane , do wypełnienia 3 kartki z danymi na temat m.in. nazwiska panieńskiego , daty i miejsca urodzenia , stanem cywilnym , nr telefonu , wyznawaną wiarą itp. szkoda że nie ma rubryki z datą ostatniej miesiączki. Nr naszych banknotów są spisane. Ktoś starszy stopniem od naszej Pani musi zaakceptować transakcję. Biurokracje tu oni lubią..
Do leżącego 10 km na N San Juan jedziemy jeepneyem za 20 peso od osoby. Jedzie się pół godziny. Na miejscu jest superplaża w zatoczce morza południowochińskiego z wielkimi falami na 4 m idealnymi na serfing, ale kompletnie nie nadającymi się do pływania. Serfuje tak ze 20 osób. Ośrodek podobno jeden z lepszych na Luzonie składa się z kilku hoteli , bungalowów i knajp. Coś tam jemy , coś tam pijemy i wracamy , bo już ciemno. Tym razem korzystamy z tricykla , czyli motorka z przyczepką. Do przyczepki jakoś się mieścimy we trójkę. Z garbami nie dalibyśmy rady i trza by było brać 2 motorki. Cena 80 peso. Zakupy na noc tym razem pada na brandy Emperator 0,7l o mocy 27,5% kosztuje 87 peso.
Dziś znowu padało prawie cały czas…
Jutro będziemy próbowali przebić się przez Manilę do Puerto Galera. Stąd do Manili jest 270 km , tu zmiana dworca na inny odległy o jakieś 2 km , a potem jeszcze ze 120 km + prom , więc pewnie nie damy rady i gdzieś po drodze ugrzęźniemy…

Zdjęcia (14)

Komentarze (1)