shopping town

Jakarta – part 1
Pociąg spóźnił się godzinę , do miasta wjazd przez okrutne slumsy , dworzec Gambir znajduje się w centrum miasta. Brak naciągaczy wokół – w porównaniu z Surabaya to jakieś puste przestrzenie i pełno zieleni , ale też i klimat kompletne tropiki plus ten niesamowity smog zasłaniający prawie całe słońce. Obok dworca są 2 wielkie atrakcje turystyczne miasta: Monumen Nasional – olbrzymi pomnik poświęcony pierwszemu prezydentowi Indonezji czyli Sukarno z wielkim kompleksem zieleni wokół oraz Meczet Istiqlal – trzeci największy meczet świata – po Mekce w Arabii Saudyjskiej i Zielonym Meczecie w Maroku / ten w Mekce ma najwięcej minaretów – chyba 8 , natomiast ten w Casablance ma najwyższy minaret ponad 200 metrów / , ale my byliśmy zmęczeni i atrakcje te zostawimy sobie na później. Udałem się w poszukiwaniu noclegu , Pola w tym czasie opędzała się od tłumu ciekawskich lub grała z miejscowymi w piłkę. W hotelu Ibis dostałem bezpłatną mapę miasta – super mapa. Hotele blisko centrum ciężko znaleźć coś poniżej 400.000. Wracając do naszego obozowiska natknąłem się na fałszywego przewodnika. Gość mówił po angielsku , znał polskich piłkarzy i polityków oraz polskie miasta i kluby piłkarskie. Towarzyszył nam z godzinę , dużo opowiedział o mieście , doprowadził do hotelu Menteng – 320.000 – przyzwoity nawet Wi-Fi w knajpie ma. W hotelu padliśmy , wstaliśmy po 4 godzinach i o 15.00 wyszliśmy na miasto. Najpierw jedzenie w napotkanej knajpie – ostre jak żyletka , tylko ja zjadłem… potem spacerek w stronę głównej ulicy miasta , czyli Thamrin ciągnącej się południkowo , na północy nazywającej się Wuruk , w centrum Thamrin , a na południu Sudirman. Przy tej ulicy jest najwięcej wieżowców , budynków użyteczności publicznej i centrów handlowych. W centrum nie widać biedy , przeważa luksus i przepych. Nawet ulice mają chodniki i jest sygnalizacja świetlna. Po chodnikach chodzi się ciężko , bo parkują na nich samochody , przez ulice przejść też ciężko , bo na czerwone nie dotyczy motocykli i bajaków , czyli takich trójkołowców typu tuk-tuk ulepszonej wersji baciaka.
Chcąc obejrzeć i posłuchać koncert fontannowy trafiliśmy do centrum handlowego Grand Indonesia Shopping Town – nazwa uzasadniona w pełni. Jest tu 250.000 m2 powierzchni handlowej , najwięcej w Indonezji. Odnośnie Town – to szkoła ma ok. 5000 m2 , szpital powiatowy ok. 20.000 m2 , urzędy publiczne ok. 10.000 m2 , dodać do tego sklepy , biura itp. – ok. 30.000 m2 , to zostaje jeszcze ok. 170.000 m2 na domy mieszkalne i już mamy około 5 tysięczne miasto , czyli Town o nazwie Shopping. O zawartości centrum nie będę pisał – zostałem porażony i jestem w szoku.
W tym szoku wróciliśmy do hotelu i póki co w nim tkwimy. Jutro idziemy na bazar oraz na starówkę.
Na koniec 6 ciekawostek:
- kulinarna w centrum handlowym bardzo popularne jest menu w formie splastifikowanego gotowego dania na talerzu w witrynie wejściowej
- rowerowo-kawowa. Po mieście krążą objazdowe kawiarnie. Gość na rowerze do ramy ma poprzyczepiane różne kawy w torebkach , na bagażniku termosy i jednorazowo-wielorazowe kubki i za 5000 kawa gotowa w 1 minutę.
- branżowa. Udało mi się zaobserwować pierwszy billboard podświetlany fotowoltaiką , więc cuś się w temacie dzieje…
- komunikacyjna. Metro w mieście jest naziemne realizowane przez specjalne autobusy TransJakarta jeżdżące po wydzielonych bus-pasach z częstotliwością co minutę. Do busa wchodzi się z peronu wyposażonego w bramkę otwieraną biletem.
- etnograficzna. Na Jawie są jednak biali ludzie , turyści z plecakami oraz miejscowi znający angielski.
- sportowa. Po mieście chodzi mnóstwo małolatów ubranych w koszulki Barcelony lub Manchester United. Nic dziwnego dziś finał Ligi Mistrzów. Nawet bym obejrzał meczyk , ale zmiana czasu robi swoje…..

Zdjęcia (7)

Komentarze (1)