2022
30
sie
Kółko się zamknęło
Indie, Mumbai
Przejechano 13992 km
30.08.2022 Srinagar – Mumbaj
Oczywiście znów wcześniej niż o 12 się nie udało wyjść. Podebraliśmy ostatni raz kasę z bankomatu. Kupiliśmy jeszcze parę rzeczy i korzystając z tuk-tuka podjechaliśmy do zabytkowej części miasta. Na zwiedzanie mieliśmy tak ze 3h. zaskakująca jest tu architektura zarówno pod względem formy jak i treści. Mieszanka cegły i drewna , klimaty niczym z rumuńskiej Bukowiny. Meczet piątkowy jest dla kobiet niedostępny, obejrzałem więc tylko ja. Cudeńko. Potem na górkę, gdzie jest mauzoleum jakiegoś lokalnego marabuta. Można tu też dojechać kolejką gondolową. Mamy tu niesamowite spotkanie, bowiem nasz język okazuje się zrozumiały dla kilkunastoletniego chłopaka. Okazuje się, że jego mama jest Polką, a on sam mieszka w Bath w Anglii, a do Srinagaru przyjechał na wakacje pochodzić trochę po górkach i spędza je z tatą i babcią, którzy są tutejsi, ale też od lat mieszkają w Anglii. Super jest spotkać pół-Polaka praktycznie od urodzenia nie mieszkającego w Polsce, który tak dobrze mówi po polsku. To dopiero drugi raz na tym wyjeździe, gdy udaje nam się chwilę pogadać po polsku. Tata też trochę po polsku mówi, a na pewno bardzo dużo rozumie. Jest bardzo ładna pogoda, spokojne miasto, bez tłumu ludzi i pojazdów na ulicach. Bardzo miłe zakończenie wyjazdu. Jedziemy na dworzec. Okazuje się , że autobusu już nie będzie. Jedziemy tuk-tukiem. Na 1 km przed lotniskiem kontrola wojskowa z prześwietlarką. Dalej musimy iść pieszo. Kontroli jeszcze będzie kilka. Reżim maseczkowy. Odlatujemy punktualnie, oczywiście Airbus A321. W Bombaju jest kłopot, bo jak wyjdziemy z lotniska , to mogą nas nie wpuścić , bo wpuszczają tylko nie wcześniej niż na 4h przed odlotem. Udaje nam się coś ściemnić , że my tranzytem i tym sposobem jemy kolację na zewnątrz i spokojnie wracamy do terminala. Udaje nam się nawet znaleźć dobre miejsce do spania na kanapach w strefie biznesowej. Tak ze 3 h snu łapiemy.
Oczywiście znów wcześniej niż o 12 się nie udało wyjść. Podebraliśmy ostatni raz kasę z bankomatu. Kupiliśmy jeszcze parę rzeczy i korzystając z tuk-tuka podjechaliśmy do zabytkowej części miasta. Na zwiedzanie mieliśmy tak ze 3h. zaskakująca jest tu architektura zarówno pod względem formy jak i treści. Mieszanka cegły i drewna , klimaty niczym z rumuńskiej Bukowiny. Meczet piątkowy jest dla kobiet niedostępny, obejrzałem więc tylko ja. Cudeńko. Potem na górkę, gdzie jest mauzoleum jakiegoś lokalnego marabuta. Można tu też dojechać kolejką gondolową. Mamy tu niesamowite spotkanie, bowiem nasz język okazuje się zrozumiały dla kilkunastoletniego chłopaka. Okazuje się, że jego mama jest Polką, a on sam mieszka w Bath w Anglii, a do Srinagaru przyjechał na wakacje pochodzić trochę po górkach i spędza je z tatą i babcią, którzy są tutejsi, ale też od lat mieszkają w Anglii. Super jest spotkać pół-Polaka praktycznie od urodzenia nie mieszkającego w Polsce, który tak dobrze mówi po polsku. To dopiero drugi raz na tym wyjeździe, gdy udaje nam się chwilę pogadać po polsku. Tata też trochę po polsku mówi, a na pewno bardzo dużo rozumie. Jest bardzo ładna pogoda, spokojne miasto, bez tłumu ludzi i pojazdów na ulicach. Bardzo miłe zakończenie wyjazdu. Jedziemy na dworzec. Okazuje się , że autobusu już nie będzie. Jedziemy tuk-tukiem. Na 1 km przed lotniskiem kontrola wojskowa z prześwietlarką. Dalej musimy iść pieszo. Kontroli jeszcze będzie kilka. Reżim maseczkowy. Odlatujemy punktualnie, oczywiście Airbus A321. W Bombaju jest kłopot, bo jak wyjdziemy z lotniska , to mogą nas nie wpuścić , bo wpuszczają tylko nie wcześniej niż na 4h przed odlotem. Udaje nam się coś ściemnić , że my tranzytem i tym sposobem jemy kolację na zewnątrz i spokojnie wracamy do terminala. Udaje nam się nawet znaleźć dobre miejsce do spania na kanapach w strefie biznesowej. Tak ze 3 h snu łapiemy.
Zdjęcia (7)
Zasoby: 
21.031 
21.735 
1.082.247 
3.423 
